Sen… Şiiri - Bedrettin Naim Arslan

Sen kaf dağı kadar dert yığını,
Masal ülkesinin güzeli prenses,
Karanlık gecelere vuran şavk
Sessizliği yaran güzel ses.
Sen sevdamın baharı
Gülmeyince hazin ses.

Biliyor musun ne ifade ediyorsun.
Nesin, ne değilsin benim için?

Sırt sırta veren iki dağ arası.
Yazı kışı saklayan koyak misali.
Ufkunda beliren serap gözlerin
Yarpuz kokulu ipeksi saçların.
Yaratılmışların güzeli
Bana yazılmış kadın.

Yüreğimde ki tatlı sızım
Penceremden sızan ışığım.
Rüyalarımın vazgeçilmezi
Özelim, kadınım, maşuğum.

Çölde aradığım bir yudum su
Bana kurulan en güzel pusu
Borandan sıyrılan ürkek çiçek
Nefretimin kabusu.
Bana yazılmış kadın.

Sabırların en güzelisin
Bunca çirkinliklere inat…
Mutluluğun adısın
Gülü delen kurşunlara inat.
Gözyaşınla ıslanır
Matem duyar kainat.

Sen dikilen son taşım
Sen soframdaki son aşım
Sen… sen döktüğüm gözyaşım
Asuman’a yazılı silinmez adın
Yaradılışın ilk gününde
Yaftam olmuş son kadın.

Ben maküs talihin yıprattığı son nefer
Sen hayatın bana öğrettiği son ezber.
Yüreğime o ilk gün yazılmış adın
Taşımın son suyu elinden olsun kadın.

Bedrettin Naim Arslan 08.12.2011