Gül bahçemin gülleri artık yakarken beni
Sensizlik acı feryat,ateş değildi sanki !
Ezel günü seslenen o hitabın bestesi
Ruhumda tadı kaldı bir buselik neşesi.
Sensiz olmak ne zormuş,neymiş o arta kalan ?
Maziden kopup gelen,gönülleri avutan.
Bir sarmaşık gül imiş ruhumuza sarılan
Yine sensin,yalnız sen kalbimizi kanatan !
Ayrılıklar ülkesi,zindanmış işte meğer
Yıllar geçti aradan hasretin ömre değer.
Kavuşmak mı bir umut,bir bekleyiş geceler
Suskun dillere inat,kan dökülür heceler.
Bir sen varsın orada başkasını istemem
Senden ayrı olmayı vallahi ben istemem
Kul ediver kendine sensiz beni istemem
Ol sadanın fendine başka bir yar istemem
Kayıt Tarihi : 13.4.2022 14:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!