Sen Şiiri - Rodi Turgut

SEN

dokunacak ne bir tenim var
ne de dokunmuş giysilerim

topu topu
hepsi dokunulmuş rüya

ikramların ikrar olduğu yeraltı sığınaklarımızı
ilk göz yaşlarınla kirletmiştin
kirlendikçe benleşiyordu öykülerim
dokunabiliyordum o vakitler güneşe
hassasiyetim samimiyetimdi
bir o kadar da şerefim

yıldız soylarını sayacak değilim
büyük ayı
büyümemiş a-yı
kutba yerleşmiş sofist
samanyolu ağababaları
öğretmenimin sürç-ü lisanı tüm gök

sen ise
yengi ve yenilginin
imtihana alındığı tapınakta başkatip
sığındığım limanları yazan

kokusunu deşip
irinini sewdiğim derinlik

anladıkça yokluğunu
yııkılmaz surlar örülüyor takvimlerine