duyduğunu bilmeme imkân yok
ama seslendim sana
tepelerinden mezopotamyanın
öyle büyüktü ki ova,
ulaştığına nefesimin, inanamadım
kalabalık sokaklarında aradım seni
bir büyük şehrin,
kim bilir kaçıncı ismini haykırarak
sanırım duyan olmadı
derken bir derin kuyu buldu beni
hani Midas’ın sırrını açıkladığı
bakınca karanlık dibine
gördüm sandım suda devinen hayalini
tıpkı benim gözlerim, sorar gibi baktı
çıkmadı ağzımdan zihnimde yankılanan
Kayıt Tarihi : 24.5.2011 08:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Ertan](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/05/24/sen-2590.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!