Sen! Şiiri - Hüseyin Arslan 3

Büyük olan!
Sen!
Hiç bir mürekebin yazamayacağı kadar kudretli!
Ve yüreğime çizdiğim resimlerde ki
Sen!
Kalbimin mutlak otoritesi!
Gündüzümün güneşi
Dizlerimde ninniler söyleryerek uyuttuğum
Gönlümün ebedi abidesi!
Dilimde sürçmeden söyledim ismini!
Sen!
Damlasını içmediğim şarap
Ve ömre bedel
Düştüğüm bitap!!!
Artıları saymıyorum bu akşam!
Akışında ruhumda kalan hicran
Eksileyim diye sen de tamamladığım kendim
Sen!
Mutlak bir sen!
Feyz aldığım felsefeden!
Sevgiye dair ne varsa
Yazdığım dizelerden!
Nijmegen şehirinden!
Yüreğime bile söylemeden
Tutuştuğum gönül deryasında,
Frapan bir aşk adına!
Sen!
Geliyorsun benim
Hiç gidemediğim şehirlerden!
Gauda, Breda, Detlef, Istanbul, Maastrich
Ve Zwolle’den
Geçipte geldi
Ya Amsterdam!!!
Tanımadığım bir ülkeden!
Sen!
Bütün şehirlerde ufka ışık
Damlasını bile tadamadığım düşlerimden!
Ve sırtıma bindirdiğim sevgi yükünden!!!
Sıra sıra içime dizerek sakladığım güzelliğinden!
Gökten yağmur gibi yere inen
Ve seni anlatmakta zorlandığım günlerden!
Hoşlanıyorum;
“Bu kadar mı seviyorsun beni“ demenden!!!!!
Aslı sen, ayırt ettiğim kopyelerinden!
Şifa sen,
Canıma yonga olan derimden!
Sen!
Mutlak bir ikiliden
Tekleşen!
Özlemle beklediğim,
Ama bir türlü erişemediğim!
Düşlerimde demet demet düğümlediğim!
Sen!
Günümün, gecelerimin, ayımın yıllarımın içinden
Yandığım lavlı ateşinden
Ya, sen!
Şiirlerimin baş kahramanı
Yendin bütün zamanları …
Senin adına yazdığım kitapları
Bir okusan!
Sen!
Ve her gün gün yeniden beni
Kendine aşık eden!!!
Namelerimde ki dizelerimden!
İsmine verdiğim güllerden!
Dağ köylerinden söylediğim türkülerden!
Efakarlarımı demlediğim içimden!
Yüreğime dayanılmaz bir ağrı
Hülyalarımda sanrı!
Sen ki, bir gönül kahramanı!
Şimdi, şu an da, seni
Yeniden ve yeniden sevme zamanı!
Bende döktüğün içini ustaca
Toplamalı!
Sen!
Gönlüme ferman!
Dizlerime derman!
Geliyorum sana hesap sormadan!
Sormadan!
Sırtıma bağladığım hayattan!
Saçların dökülüyor dizelerime
Tel tel ağrılarımdan!
Ben yaşıyorum hala utanmadan!
Biliyor musun?
Ne kadar acı zaman!
Suskunum, yorgunum, bitkinim
Doğduğuma anamdan!
Kim yordu seni böyle
Daha bana ulaşmadan!
Oysa ben,
Seninle soyundum çaresizliğe
Okuduğum meydanlardan!
Yaratıldı bu can senden!
Senden! Senden!
Noktasız sevdim seni
Fermanlara aman vermeden!
Virgülü hiç asmadım
Noktaya düşkünlüğümden!
Sen!
O büyük sen!
Her gün gün doğuyorsun içime yeniden!
Sen!
Tutkun olduğum,
Vurgun olduğum
Haddimi bildiğim kendimden!
Sen!
Bir defa bile çekindim sana
Yanlış bir şey söylemekten!
Beni yaşama bağlayan iri gözlerinden
Yeri yardım sevinle bütünleşirken!
Gökyüzü ağladı, ben ağladım
Toprak ana inledi seni düşünürken
Sen giderken!
Sen!
Birikimlerimsin, tanımını yapamadığım kendimden!
Sen!
Kaldığın yerden devam ediyorsun
Yaşamaya boynunu bükmeden!

17.01.2020

Teker büyükse, geçip giderken bıraktığı izlerde çok büyük olur!

H. Hüseyin Arslan - 17.01.2019