Sen Şiiri - Muhammed Yavaş

Sen bir pencereden bakarken yüreğinden sarkan cümlelere,
Ben bir çay bardağına tutuşturuyorum çatlamış dudaklarımı
Bir müziğin şimaline özlemle açıyorum ozan göğsümü
Aşkın sularından geçerek arıyoruz gizemin yurdunu…

Sen, yüreğinden dökülen ninnileri okşayan ellerimi izlerken,
Ben kırmızı bir düş salıncağında bulutlara veriyorum yüreğimi
Sen sözlerimin kırık uçlarını birbirine eklerken gizemin kadını
Ben gözyaşlarımın sarmalından yazılar düşüyorum yaşama

Geçiyorum denizleri, sevdayla ve avuç avuç yangın fırtınasıyla...
Hafızamda bir yorum, nereye yapıştırsam bilmiyorum
Bir düşün alnına olabilir belki, uzanıyor tutamıyorum
İçimde bir suskunluk ah, kimseyle bölüşemiyorum

Ve sonra bir fona veriyorum kulaklarımı
Göğsümün penceresine kuşlar konuyor
Hoyrat yıllar harcıyorum kendimi unutarak
Ne çok istiyorum bir kadına aşkı anlatmayı

Aşkın gözleri içimde, konuşamıyorum
Bir kadın düşünüyor avuçlarımın koyağında
Sorgular biriktiriyor içimde bir başka kadın
Sızılar mevsimlerin bohçasına saklanıyor ah

Ve yorgun bir şafak esnemesi dudağımda
Yuvarlanıyorum aşka, uyuyamıyorum
Bekleyişlerin kilimini seriyorum düşlerin tarlasına
Çekip gitmelerin resmi var çatlamış duvarlarda

Göğsümün fısıltısına uzanıyor yine susuyorum
Konuşsam nemlenecek dudağın, dağılacak bulutlar
Ölüm sevişmesi kasıklarımda, soyunamıyorum
Gizemli gemiler çıkar az sonra aşkın limanlarından

Yetinmesiz kavuşmaların demirleri çekilir sulardan
Gecenin nikotin sarmalını bastırırsın kadın tenine
Mevsimlerin kiri dökülür içimdeki suskulardan.
Söz kessin karanlık gündüzle, aydınlık sağalım yaşamdan

Bir vazoya koyalım hırpalanmış aşkların narin güllerini
Hicaz peşrevinden tınılar olmasın sevdanın koynunda
Arıtılmış coşkuların pınarlarından damlasın mutluluklar
Mutluluklar ey sevgili,mutluluklar