içinden bir parça bir iz bıraktın yüreğime
nedir sessizliğinin ardında duran neden?
belki biliyorum
belki tam tersi.
hiç duymadım,
hangi türkünün tınısına benzer sesin bilmedim
gülümsediğinde neye bürünür bakışların görmedim
anlamaya çalıştım
uğraştım
denemedim değil.
sığındığın kabuk incinmemen için mi?
kabullendiğin ama olmak istemediğin halin,
sığındığın kabuğun altından gösterdiğin yüzün
kızgın olduğun için mi?
biliyorum büründüğün gibi değil yüreğin.
yaralanmışlığın, benliğini yalnız bırakır bazen.
gitmek istersin yol çeker uzak
anlamak,anlaşılmak
bırakır elini usulca üzerinden.
sonra yağmurlar yağar ellerine
avuçlarında bir fidan büyümeye başlar
bir parça cemreye uzanır yüzün
oysa ardında zemheri durur
görmek istersin yaşamadan o yolun sonunu
üzgünüm
cemre ısıtmadan
zemheri vurmadan sırtına
kök salamayacaksın toprağın altına
ama büyüyeceksin
yol alıp gideceksin bir gün
ve bir gün kendinle başbaşa kaldığında
herşeye inat
gülümseyeceksin...
Kayıt Tarihi : 11.1.2010 18:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!