Sen Şiiri - Atabay Güveloğlu

Sen,içimdeki Afrika güneşi,
Volkanların sönmeyen ateşisin.
Sen,Mecnun'un,Kerem'in kaderi,
Yakup'un,Ferhat'ın çilesisin.

Sen,avuçlarımda ölen güvercinim,
Kalbime yapılmış perçinimsin.
Sen,kırılmış gururum,erişilmezim,
Uzağım,uykularımda gördüğümsün.

Sen,söylemek isteyip söyleyemediğim,
Görmek isteyip göremediğimsin.
Sen,beynimde oluşmuş kördüğüm,
Çözmek isteyip çözemediğimsin.

Sen,duygularıma ağ örmüş örümcek,
Ellerimle soldurduğum öceksin.
Sen,biliyorum ki hiç dönülmeyecek
Geçmişiiim,milattan öncemsin.

Sen,sözünü tutamadığım şu gönlüm,
Kadehlerle tükettiğim ömrümsün.
Sen,kulaklarımdaki gazeller,
Dönüp de bakamadığım güzellersin.

Sen,hastanın tükenmiş hapı,
On yıldır çalmayan kapısın.
Sen,tüm ozanların şiiri,bestesi,
Hiiç dolmayacak kırık testimsin.

Sen,boğulan kalbimin son sesi,
Uzanan ellerimin son nefesisin.
Sen,bir tek gece bile dinmeyen
Göz yaşlarımın taa kendisisin...