Sen Şiiri - İbrahim Arar

Sevdan ile tutuşmuşum
Kor ateşlerde yanıyor bedenim
Gecemde sen, gündüzümde sen
Seni ne çok sevdiğimi bilsen

Senle uyanıyorum her günün sabahına
Senle uyuyorum her gecenin ardına
İçimi senle ısıtıyorum adeta
Sensiz günlerimin ufkunda

Yüreğimde büyüttükçe büyütmüşüm seni
Sevdiğimi bile söyleyemeden
Yeni bir umutla başlamışım her yeni güne
Belki bir gün seversin diye

Oysa çok geç kalmışım
Faydası kalmamış sevdiğimi söylememin
Bir anda yitip gitmiş herşey
Geride kalmış yalnızca gözyaşı sağanağı

Hazan vurmuş, sararmış yapraklarım
Sensizliğine inat sızlıyor yaralı yüreğim
Bir sen varsın, kime giderim
Söyle ey can, sensiz bedeni neyleyim...