Sen Şiiri - Cemil Çelik

hüznü severim,ateş gölgelerle oynayınca
yüzümü tazeleyen yaşlar dudaklarımı burunca
korkak kelimeler dilime sinerler
karşıma dikildiğinde sen yüreğime ağrılar iner

bakır tenli huriler
beyaz bir gelinliğe papatyalar örerler
kuşlara kalsın süzgün gökler
baharın tacı sen, kuytularda açan çiçeksin

kara çarşaf serince üzerime gece
kutup yıldızı sen
doğarsın,saçlarımı pırıltılarla okşarsın

mavilikler gelir aklıma uçsuz bucaksız
uçurumların eşiğinde atlamak isterim bazı
gün batımından geçen her gemide
uzaklara giden sen