sen...Sabah kalktığımda
Gözümdeki perdeden dışarı sızan ışığı
güneş gibi içine alıp kalbinle,
Beni yollarda saplanan kendimi bulmaya adayan...
Gözlerin beni alır içine
Götürür karanlığa içinden çıkılmayan yollara
Salınır saçların hayat dolu yüzünden aşağılara
Sandığımdan yukarılara düşüncemin bittiği fikirlerimin başaladığı
Hayatımın soluklaştığı renklerin koyulaştığı yerlere...
Ama sadece gözlerin değil sözlerin
Beni kendimden alıp götüren seslerin
Çırpındıkça daha fazla kaybolduğum,
Hayatıma kattığın izlerinle
Bende bıraktığın izlenim izlenmeye değer
İzlendikçe sevilmeye değer...
Kayıt Tarihi : 11.6.2009 15:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Abdulkadir Günayy](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/06/11/sen-2043.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!