Sefil halime bakıp hüküm verme,
Ben sevdamın eseriyim.
Hala yaşıyor olmam sanmaki mucize,
Uğrunda ölünecek birini bulamadığımdandır.
Başımı kaldırarak ağlarım,
Gözlerim beni ağlatan kadar alçalsın
istemem.
Aşk dediğin iki dudak arasından çıkan laf,
Yaşamaya değer ikincisi yoksa.Şimdiye kadar yaradılanı sevdim bu hale geldim.
Unutmasınıda biliririm,
Fakat…!
Unutmıyacağıma delikanlılık kitabına yazarken-
yemin etmiştim,Hatta o unutsa bile…
Dövünmelerim pişmanlıktan,yada nedameten değil…!
Keşke yaradana aşık olsaydım,ama genç kalmışda sayılmam….
Pardon…..
Siz ne sanmıştınız?
Halil İbrahimoğlu
14-02-2012 Köln
Kayıt Tarihi : 14.2.2012 01:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!