Sen....(2) Şiiri - Sema Güneş

SeN....(2)

Ege rüzgarı değerken liman taşlarına
Zambak kokuları kucaklıyor gökyüzünü
İstersen sende bulut gibi bekle yarınları
Şefkat bekleyen bir çocuk gibi
Sarılırsın şafakların bir gün kucağına
Çiçeklere merhem olan
Yağmur muydun?
SeN….

Yoksun işte
Kara yelkenli özlemler
Salıvermiş kendini uzaklara
Elimi uzatsam da aman vermedi yıldızlar
Oysa saydım her birini dilek satırların da
Kalbimin en kör noktalarına isabet etti
Yokluğunun sessizliği
Uykusuz bakışlarımı çağıran
Hasret miydin?
SeN…

Ah bir bilsen
Her gün ışığında bir umut daha ekliyorum
Gökyüzünün ellerine
Yaşamak ağır basıyor yine
Bak ne kadar yakınım yüreğinin bahçesine
Nisan yağmurların da
Fırtınaya yakalanan şehrin
Solgun çiçeklerine damlayan
Bahar mıydın yoksa
SeN…