Sen Şiiri - Keziban Karataş

Sevgimi kullanıp adımlar attın,
Zaaflarınla bana cehennemi yaşattın,
Hiçe saydığın gururumu, onurumu mahvettin,
Sen beni bende bitirdin ben olmaktan çıkardın.
Bakmadın arkanda yıktığın harabeye,
Gününü gün ederek keyfine baktın,
Unuttun sevgimi, sana olan aşkımı,
Sen fırlatıp attığın bir paçavra yaptın.
Saçımı okşardın, bebeğim derdin,
Severken kıyamaz sonra öperdin,
Benimle ağlayıp, benle gülerdin,
Şimdi diri diri mezara attın.
Ağlarken gözyaşımı hep sen silerdin,
Olgun tavırlarınla bana hep gülümserdin,
Herşey güzel olacak sabret hayatım derdin,
Beni karanlıklarda savunmasız bıraktın.
Sürprizlerle başımı döndürüp dururdun,
Dizime yattığında çocuk gibi uyurdun,
Gözlerime bakınca nasıl huzur bulurdun,
Şimdi göremez oldun, başkalarına baktın.
Kıyamazdım sana bakmaya,
Severken çocuk gibi severdim,
Ömrümü nasılda adamıştım ben sana,
Şimdi beni biçare ve kimsesiz bıraktın.
İnanmazdım bu sevdanın biteceğine,
Arkana bakmadan çekip gideceğine,
Bir başka gönülü tercih edeceğine,
Yaşarken öldürdün canlı cenaze yaptın.

,