. Sen Şiiri - Turgut Uzdu

SEN

Gözlerin yıldızları giyerdi geceler boyu
Gündüze taşınırdı ışıkları
Sevdaları saklayıp bebeğine bakardın
Kıskandırırdın âşıkları
Rüzgâr adımlarına uygun eserdi
Çiçekler sana özenir, saçların kokardı
Bütün mevsimler inanmazsın
Seninle bahardı.

Karın beyazı sendin
Papatyanın sarısı
Denizde neşeli çığlıklardın
Mehtaba ay
Gökyüzüne yıldızdın
Sen göğsümde sakladığım
Dost yürekli kızdın.

Güller hatıralarla dolu
Kokunu özlüyorum her bahar.

Heyecanımdın
Dizlerimde titreme
Damarlarımda hızdın durmadan artan
Ateştin alevdin
Yaklaştıkça yanar uzaklaştıkça sönerdin.

Gözlerime yağmur düşse gözlerin ıslanırdı
Mavi gökyüzüm kapansa, bulutlar grileşse
Yüzün ekşirdi, üşürdün
Hava açsa ruhumda çocuklar gibi zıplar, gülüşürdün.

Zaman alıp götürdü bir şeyleri
Bir şeyleri yetim bıraktı
Seni götürdü
Beni götürdü
Bizi götürdü.
Düşünüyorum da biz kimi sevdik
Birbirimize mi
Kendimize mi “Seviyorum! ” dedik?
…
Hey gidi Paris hey gidi Helen
Sizinki de böyle bir hikâye olsa mıydı
Aniden biten.