Sen Şiiri - Yavuz Selim Tatar

Sen çiçek olsan karanfil olurdun

Tutkuyu anlatırdı rengin

Kokun kıskandırırdı tüm çiçekleri

Yaprakların gibi sevginde kat kat olurdu

Sen çiçek olsan karanfil olurdun

Sen renk olsan mavi olurdun

Umut diye sarılırdım sana

Denizler kıskanırdı, gökyüzü ağlardı

Senin için hep güzel resimler olurdu

Sen renk olsan mavi olurdun

Sen insan olmasan martı olurdun

Senindi ilham gelirdi tüm şairlere

Mahkûmlar kulak kesilirdi sesine

Bağımsızlık diğer adın olurdu

Sen bir kuş olsan martı olurdun

Sen başka bir şey olsan su olurdun

Can verirdin şimdiki gibi yüreğime

Saflığa simge olurdun elbet

Doyumsuzluğum bir tek sana olurdu

Sen başka bir şey olsan su olurdun

Sen cansız olsan evim olurdun elbet

Döner dolaşır sana gelirdim geri

Sana yeni boyalar alırdım

Çeşit çeşit çiçeklerle sarardım etrafını

Seni çevrelemezdim öyle sınırsız olurdun

Sen cansız olsan evim olurdun