Sen Şiiri - Fahri Utkan

İnce, uzun ve sessiz
Bir caddede yürürken sensiz
Birden yanımda belirdin
İnce, uzun ve sessiz.
Acaba mı, dedim kendime
Yürürken sensiz bu caddede
Geçenler yanlız beni selamlıyordu
Sen mi yoktun yanımda?
Ben mi var sanıyordum?
Bir sen, bir ben atıyorduk
Adımlarımızı sıraya koymuşçasına
Bir sen öne geçiyordun
Bir ben geride kalıyordum
Neydi bu gördüğüm?
Fikirler kafamda kördüğüm.
Çözdükçe her bir düğümü
Biri daha arttırıyordu düğümü
Bir sen söylüyordun adımı
Bir ben atıyordum adımı
Maksat sana yetişmekti
Yetişmek mümkün müydü sana?
Sen ki kanatlanmış kuş misali
Bir kuş gibiydin dalın birinde
Kanat,kuş,dal,sen
Ne diyorum acaba ben?
Senin ismin dilimde hece
Sayıklarım gündüz gece.
Sen umudum
Sen kaybetmek istemediğim
Sen ikizim
Sen kardeşim
Sen gölgemsin benim.

İzmit-2000