Sen... Şiiri - Mehmet Tunçer

Sen..
Yalnız sen..
Elim, ayağım.
Gözüm, kulağım.
Beynim, yüreğim.
Sen,sen diyor duymuyor musun.?
Gitti diyorum..
Gelmez artık beklemeyin diyorum.
Ama nafile,
Açlığı giderilmeden memeden koparılan
Bebek misali tüm bedenim
Anlatamıyorum…
Git diyorlar..
Git arada bul.
Bitsin bu delice özlemimiz.
Ellerim ellerinle kenetlenmek
Ayaklarım birlikte adım atmak
Gözlerimse gözlerinde kaybolmak
Gülmekse birlikte
Ağlamaksa da yine birlikte diyorlar
Duymuyor musun?
Bal rengi gözlerinle bir kez bakıversen.
Badem çiçekleri misali yanımda açıversen.
Sarmaşık olup sarılıversen.
Çiğ düşmüş dudaklarınla öpüversen.
Yüzümde sıcacık nefesini duyuversem.
Ben dünden razıyım
Soluksuz kalmaya…