Sen. Şiiri - Vedat Korun

Sen,yaban sarmaşığı,
Gönül bahçemi saran.
Bir salkım mor sümbülü kıskanan.
Sen,kalbimin gecesinde gezinen hırsız.
Arasam da bulamam kuytularda saklanan.
Sen,koynumda gizlediğim ak akçe.
Ne vakit el atsam tedavülden kalkmışsın.
Sen,sonbaharımdan kalan son yeşil yaprağım.
Son kışımda yeşeren baharımsın.
Sen,taze kavrulmuş kahve kokusu.
Sohbeti yalnızlığıma buram,buram tüten.
Sen,görmediğim,gezmediğim yerler.
Saklı öykülerimin süsü.
Sen,aç kırlangıçların çığlığı.
Sönen umutlarımın haykırışı.
Sen,ufukta kaybolan eski bir vapur dumanı.
Çaresiz bekleyişimin nefes,nefes sönüşü.
Sen,kırık bir kahvehane masası,
Elde sararmış elli ikilik deste.
Üzerinde şu köhne hayatımı kaybettiğim.
Sen,ellerin elinde bir dua.
Bana, haram,küfür,günah, beddua.
Sen,kötü fikir misali,
Aklımın köşesinde derin yarasın.
Sen,aslı yok ince,soluk bir hayal.
Düşlerimin rengi,cümbüşü.
Sen uzun masal.
Ben se hikaye.
Sen,sen yokmusun sen!
İyisi mi!
Bir daha yanıma varma.
E mi! ! ! ! ….

28-08-2008.