Sen Şiiri - Hatice Köksal

ezberlenmiş bir yoldun sen,
âmâ gözlerin bile koştuğu
o ıslak caddelerde nefes nefese kalarak
aldırmadan uçurum kenarlarına...
dokunulmaz sanılan ruhların sesleri
git gide azalır bu dar sokaklarda...
ince bir düş,
görünenin dışında bir hayalin
varlığında kaybolup
dönen herşyin durduğu bir noktada
sensiz kalmak...
sessizliğin çığlıkları yankılanırken
denizin sustuğu
martıların boğazına düğümlendiği
o bir lokma bayat ekmek
ve
gecenin karanlığına sunulan şarap
herşey dile gelirdi
bir
sen gelmezdin.
beyazın adısın sen
arının kanadı balın tadı
yağmurun sesi
çocukların neşesi
aklıma gelmiyor gül bahçesi...
dudaklarımdan akan hüzün
gözlerime doğru süzülürken
kapıya yönelen ellerimin boşluğusun sen
alışılmışlığın ötesinde
yokluğun varoluşusun
gülsüz dikensin sen
hiç acıtmazsın
hep dostsun
dostun için gül çalar gül satarsın
hep susarsın
sessizlik aleminin dilinde yaşarsın
gözlerin sonsuz kitap yazar
ben okurum,
boğolurum bir hikayenin ortasında hıçkırıklara
bakarım
ortada ben
sen
yoksun,
katmazsın seni gözlerine bilirim
korkma okumam
okumak yazmaz kitabımda yareni
ortada bırakma beni
ya gözlerimi kes
ya kitabı yırt
neyaparsan yap
yeterki beni bensizlikten kurtar
sensizliği geçtim ben çoktan
bir kürek birde sandal tuttum
tuttumya sahiden rengini istanbulun
çabuk alıştım bu kalabalığa
herşeye alıştımda
bir bu istanbul bana alışamadı
alışamadı gözlerimin rengine
hep kaçtı benden
bir gün
evet bir gün yakaladım
tam giderken sırtından
sordum hesabını kimsesizliğin
yalnızlığın.....
yüzünü döndü ve bana
bana baksana dedi
daha bana bakmayı bile beceremiyorsun
sen yoksunki bende
bana bakan gözlerinin içinde başka bir göz var
başka bir el başka bir bedensin sen
hiç sen gelmedinki bana
bu ayak izleri senin değil
sen seni bul
sonra gel beni bul
işte o zaman istanbul
aynı yerde aynı sokakta
ister yirmi ister elli
bulda
ne zaman bulursan
bul......
dedi ve gitti
ben nereye gideyim
söyle sen ben nereye gideyim
seni nerde bulayım atayım benden
ya beni nerde bulayım satayım senden
ah sen
beni benden alan sen
bir tanısaydım seni
bir kere görseydim
inan bulurdum
ve vururdum
belkide hiç yoksun
sen diye birşey yok
belki bende yokum
sen yokasan
demekki bende yokum