Sen Şiiri - Gürkan Çelik

Sen her şeyimdin benim.
Bir ağustos akşamı bırakıp gittin.
Sen yaşantımın tek anlamı, tek umut ışığımdın.
Gökyüzündeki bulutlar kadar temizdi aşkım,
Sen kirlettin,ayaklar altına aldın.
Neydi günahım,neydi ki suçum,
Söylesen bilirdim,anlardım belki
Suçlamazdım seni böyle delicesine.
Bir bıçak alıp sırtımdan vursaydın eğer,
Zoruma gitmezdi inan bu kadar.
Hiç olmazsa yanındayken terk ederdin beni
Beklemezdin uzaklara gitmemi.
Söylesene niye yaptın sen bunu bana?
Ben hak etmemiştim inan ki bunu.
Suçum seni sevmekse eğer bil ki suçluyum,
Darağacına bile asılsam unutma ki aşkından,aşkından umutluyum.

Zannetme seveceğim senden sonra kimseyi,
Zannetme kimsenin tutacağım elini,
Sen ilk göz ağrım,ilk aşkımdın benim
Ve öylede kalacaksın bir tanem.
Sen ellerin olsan da seveceğim seni,
İhanet etmiş olsan da bana
Atamıyorum ki yüreğimden bir türlü seni.
Sus,unut artık,bitti her şey deme bana,
Hayallerimde yaşatacağım seni ben.
Pespembe rüyalarımda görüp bulutların üstünde,
Ulaşmaya çalışacağım sana eskisi gibi.

Manasız hayatımın tek ışığıydın,
Söndürdün onu bu gidişinle.
Sanma bağlanırım hayata eskisi gibi,
Sanma durabilirim ayakta dimdik.
Sana mutluluklar dilerdim fakat,
Diyemiyorum,affet istersen beni.
Beni bu kadar perişan bırakıp giderken,
İstiyorum sen de üzül,üzül benim gibi…