Sen Şiiri - Nihal Kurt

Dağ gibiydin sen
Eğilmez yıkılmazdın
Vız gelirdi dertler sana
Ya da çaktırmazdın
Karışan aklımız yüzünden kırışan yüzlerimiz oldu
Hayat bizi hep gıcık edecek ya her belaya vesile buldu
Yine eğilmedin sen yine dimdiksin işte ve ayakta
Ama mutsuzuz
Sebebi belli:Ne derler deyip nedenleri saklamamız
Herşey bizim elimizde diye başlayan cümleler
imiz
Gözlerimiz ellerimizi bulunca yarım kalırdı
Bu sırada ellerimiz bomboştu tabi
Neye uzandıksa kapı duvardı o vakitler
Keşke nemiz var nemiz yok koysaydık ortaya
Boşalsaydı ceplerimiz
O zaman izin verirdin ellerimi ceplerine atmama
Gerek de kalmazdı sağ yanından alıp solundakine katmana
Güven var dediğimiz ama güvenmediğimiz ortaya çıkmazdı
Kadın işe karışmaz,erkek ağlamaz,çocuk dediğin laf dinlemez...
Sonrası ve daha sonrası,diğerleri vs.
insan,peki insan ne yapar?
Tabi olanlara tabi denmiyorsa
Deli olmak lazım bu hale alışmak için
Ya da ALLAH'ın belası acıları yok saymak
Lakin bizim yaptığımız en iyisi; ALLAH'tandır demek göğüs germek.
Sınırsız sayıdaki hayallerimizin hepsinde sınır var
Sınır tanımayan biz olmayan sınıra selam vermişliz.
Sonrası zaten bilmem anlatmaya değer mi salıverdik kendimizi
Kabullenmek lazım; ısmarlama umutlar gecikiyor haliyle
Çekip çıkarmak lazım hayalleri kızıl kanlı hayatın ellerinden,
Sahip çıkmalı kadere kurban verilmiş onca umudumuz varken.