Sen Şiiri - Ece Karadağ

Sende neyi sevdim ki ben?
Önce o derin bakışlarını…
Hani beni bambaşka diyarlara götüren
Mutsuzluğuma ilaç olabilen
Ağladığımda beni güldürmeyi duyumsayabilen
Sonra o gülüşün…
İçimin kıpır kıpır olmasına neden,
Bir tebessümü bile kalbimde fırtınalar koparabilen.
Sonra o yürüyüşün…
Hep yanında olma isteği veren,
Kendinden emin, kibirsiz ve gönülçelebilen
Ve son olarak “SEN! ”
Sen ve bütün benliğin!
Beni sarmak, korumak isteğin
“Affetmek büyüklüktür! ” deyip her hatamı affedişin
“Ne olursa olsun, bırakmam ellerini! ” deyişin
Beni benden izinsiz alıp,
Daha mutlu, daha güvenli, daha güzel olarak geri verişin
Her şeyin, hem de her şeyin…
Ben, bendeki seni,
Senin bende yarattığın sevgi selini sevdim!
Ve biliyorum ki,
Sevmeye de devam edeceğim! ...