Sen Şiiri - Harun Tuncer

-SEN-
bilmem kaç gün oldu,
yoksun.
mahrûmum sesinden.
hiçbir yadigârın da yok;
mektuplarından başka.
ve onlar da konuşmaktan çok
susuyorlar, yokluğunda.

bakıyorum, tek hâtıran kalmış bende,
vefasız sevdâ'nın kalbimde açtığı derin izler.
“her şey geçer” demiştin bir zaman,
ilaçtır geçip giden saatler!
fakat, hayır, verdiğin vaatler,
avutmuyor pek çok zaman!

yokluğunun yerini ancak
varlığın doldurabilir.
tek şey var yerini alacak:
yalnız sen!
yine sen,
ve hep sen.

ama bu böyleyken
bu kadar üzme beni.
artık öldür içinde beslediğini;
gül yüzüme bazen,
yeter ağlatma beni!

hasretim gülüşüne çünkü!
şair, dermânımı bilen gelsin diyor.
tezata bak, derdim de sensin
dermânım da sen!
çilem seninle başlıyor ve
seninle bitiyor, âh bilsen!

varlıkla yokluk arasında, yaprak gibi,
savrulup duruyorum.
bu kadar kıskanma benden kendini,
sensiz boğuluyorum.
bana da gereksin sen,
senden daha çok bana;
bana sen gereksin, SEN...