Sen Şiiri - Mustafa Yıldız Demirci

Sen sahra çölünde gördüğüm serap
Küllenmiş ateşteki dumanımsın.
Sen bir tarafımdaki güneş bir yanımdaki azrailimsin
Ve sen bakışlarımdaki nazar gözlerimdeki nemsin.

Sen seherde esen rüzgarım
Çayımın şekeri, sigaramın katranısın.
Sen, nehirlerde yüzen balığım,
Kalbime çakılan paslı çivisin.

Sen rüyalarımın prensesi kalbimin tek sahibisin,
Zindandaki ışığım, gölgemin gölgesisin.
Sen hayatımın baharı, sabunumun köpüğüsün
Damarımdaki girdap, sen tek helalimsin.

Sen şanssız hayatımın talihi,
Dertli kalbimin tek umudusun.
Sen geceleri yıldızım, gökkuşağının yedi rengisin
İçmeden sarhoş eden şarabım, dert ortağımsın.

Sen çakımın ucu, silahımın kurşunusun,
Yaramdaki kan, düşmanımın düşmanısın.
Sen bedenimin kefeni, mezarımın taşısın
Ve sen canımın canı kızımın anasısısın.

Sen vuslatım, geceleri özlemimsin...
Acılarımın ilacı, dalgalardaki sandalımsın.
Sen bağımın fidanı, aklımın yattığısın
Peşinden son koştuğum, fermanımın fermanısın.

Sen karşısında utandığım, bağrıma bastığımsın,
Omuzumun atkısı, tek hesabımsın,
Sen ah çeken kalbimin mendili, sebebimin sebebisin,
Ve Sen Elinde Çiçeklerle Düğünümün GELİNİSİN! ...