Sen Şiiri - Muhammed Hikmet

SEN

Sen tevbesiz günahlarımın ilki
Yalnızlığımı barındıran hasret kıyısı
Sen,tabiri bana kalmış rüyasın
Bütün yağmurların kaynağı
Senin için döktüğüm gözyaşlarıdır
Sen güzellik tohumunda
Bin türlü belayla görünen başak
Her nihayette filizlenen başlangıç
Beni yavaş yavaş tüketen zamansın

Sen, her çeşmede susuzluğunu içtiğim
Kurduğum her hayalin hakikatı
Kavga yüklü fikirlerden azade
Güle güzelliğini veren bahar
Seni görmeyen göz karanlık bir penceredir
Seni sevmeyen gönül ümidi olmayan hastadır
Sen, her şeyde aşikar, her şeyde gizli
Kör kalplere yabancı Leyla
Aştığım yolların son menzili
Ölüm kadar sessiz, hayat kadar çığlıklı
Bilgisizliğimi öğreten bilgi

Sen, gözleri denizden daha ıslak, daha siyah
Gölgesinde taşların bile yeşerdiği iklim
Dünya ahiret sevgilim

Muhammed Hikmet

27 Haziran 1997