Sen Şiiri - Adil Metan

Sen benim umudumdun yüreğimde büyüttüğüm.
Tertemiz, berrak ve saf halinle.
Ay ışığımdın tepem de, gölgemdin her adımımda.
Bu yürek korkmazdı hiçbir fırtınadan.

Benim gördüklerim hep alabora olmuştu kimin uğrunda.
Sen vardın beni güçlü kılan, seninle durmuyordu zaman.
Belki de saatler yanılıyordu, yer değiştirmiş sanki akreple yelkovan.
Hissetmiyordum hiç bir acı, ne bir kaygı, ne bir sancı merhem oluyordun tüm yaralarıma.
..Gözlerim kapalıydı, ama her zaman kinden daha fazla görüyordum.
Aydınlıktı tüm şehir.
Akıl mı kimin umurunda! Benim kalbim vardı ya akla ne hacet...
__ Bir kuş kadar hafiftim.
Aynalarda mı yalan söylüyor sanki!
Her baktığımda beni daha fazla mutlu gösteriyor.
Ben sen varsın diye bu hayattayım, ya da sen benim için geldin bu dünyaya.

Belki de aklımı yitirdim galiba.

Ama her şeye rağmen seni seviyorum.
Bir gün ölümde olsa benle geleceğini biliyorum. Biliyorum sevdiğim biliyorum.