Sen Şiiri - Celil Taş

SEN

gözlerin edebiyat gibi,
şiir oldun yazdım seni
hayatımın en ağır başlı romanı oldun
virgülleri noktaları karıştırdım
imgelerim bozuldu! ...
ünlemlerim düştü
soru işaretlerim artınca...

bakışların fen ve tabiat gibi,
yeşil oldu alyuvarlarım
fiziğim alt-üst oldu iştahım kesildi
kimyam bozuldu her şeye
tersten bakmaya başladım
biyolojim allak-bullak
hücrelerim sancıyor şimdi...

duruşun geometri gibi,
hipotenüzüm kaydı
açılarım şaştı
toplayım derken bölündüm
çıkarayım derken çarpıldım
aklımın pi sayısı değişti
bilinmeyen denklemlerim oldun
kare köküm hep eksik
xyz gibi oldum karmaşık
sana baktıkça bilmem kaç kesir oldum
ruhumun sağlaması tutmuyor birbirini...

coğrafyam gibisin ey yarr! ...
sağ yanım doğu
sol yanımda sen
kuzeyim güneyim değişti
kışımı bahara çevirdin gülüşünle
düşen bir damla yaş fıratı coşturdu
sana ulaşmak için aştım denizleri
göllerimde boğuldum
ağrı dağı zirvesine ulaşmak
sana ulaşmaktan daha kolaymış meğer
med-cezir oldun girdabımda..

amma! ...
amma velakin ey yarr,
sanat gibisin
sütunların kıskandırıyor heykeltraşı
bütün tablolarda sen varsın
renklerin tuallere işleniyor
en yiğit bestelerde dinlemek seni
yüreğindeki sevdaya türkü yakmak
türkü türkü dinlemek
bağlamanın bam telinde
ne bahtiyarlık....

Celil TAŞ