Sen, ağlayamayan gözlerimin ıslağıydın
Sen, usul usul yağmur yağan
Gecelerimin karanlığıydın
Sen, rengarenk açan çiçeklerimin
En verimli toprağı
Umutsuz yarınlarım aklıma geldiğinde
En mavi umutlarımdın
Sen, cennet bahçemdeki
Karşı koyamadığım tek günahım
Uzaksın dediğim yerlerde dahi
Sen, bana en yakınımdın
Sen, derin duygularla buluştuğum vuslatlarda
Bana en gerçek ayrılığımdın
Günlerim geçerken bir bir
Sayamadığım yıllarımdın
Emekleyen bir bebeğin hayat sevinci gibi
Benim yıllarıma koştuğum adımlarımdın
Her yönüyle kabullenmişliğim
Ve “ben” “sen” olmuşken
“sende” “ben” olmalıydın…
ELSE77
Kayıt Tarihi : 2.12.2007 18:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!