Gönül mevsiminin kara kışında,
Üstüme yıkılan yapı oldun sen.
Doldurup içtiğim on beş yaşında,
Hüzün şarabının küpü oldun sen.
Doğrularcasına bütün falları,
Kapattın kalbine çıkan yolları,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Tebrikler.Saygılarımla...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta