Sen Şiiri - Yakup Yasin

Ey kanadı kırılmış,
Kuş misali, halen uçmaya çalışan Aşkım!
Son çare, adını silmeden başka yazmalısın.

Gönlümün aynalarında
Gök hep mavi kalmış,
Beyaz bulutlarla...

Hani uçarken;
Kanat kanada ansız beyazlara,
Gökkuşağı andıran gözlerinle gezerken...
Korkular sarardı uçurumlarda bizi,
Salmak gibiydi, çünkü kalbimiz çok derindi...
Orada mahrem taşlarimda ektiğin güller,
Aynalarda bir hatıra görünür,
Tahtımda hep isminle Sen....

Hani severken;
O kayaları çatlatan filizlerin üzerinde aşkım diye bakışların,
Ali denizlerin, o kayalara vurduğu çetin dalgaların,
Çılgınca gövdemize vurup tüylerimizi oynatan poyrasın,
Korkardın, yaklaşıp yakınıma güllerini taşırdın; Sarıldın ve bakışların...

Ne kadar saklanabilirdik seninle
Yanlızlığa gölge tutanlar bile
Işık bulurdu bizimle...

Olacaktı ve oldu
Korkularımız bizi bize bağlarken
Herşey yok olup soldu,
Hayır... Soldu bilsinler!
Ki ruhumla hep,
her gece aya en yakın ışıklarımla yanlız Sen...