Sen Şiiri - Kübra Keskinkılıç

Koca okyanusları yutacak kadar büyük kalbinin,
ihtişamına yakışmıyor;
küçük su birikintisini aratan kurak kalbim.
yine de bırakmıyorsun beni
oysa kederlerine sebep benim.

beyazlayan saçlarının tek telinin hakkını ödeyemezken
saçlarının beyazlamasına sebep benim.

yüzündeki bir tek gamzenin sebebi ben değilken,
SEN dertlerime derman,gözyaşlarıma aman oldun,
görmesemde ellerini başımı okşayan oldun.
bense gecesi gafil,gündüzü gafil..
ben mahvolmaya hazır bir mahlukken,
SEN beni sevdanla yücelttin,
vazgeçmedin bu hercai kalpten.halbuki;
tüm gözyaşlarına sebep benim.
gözlerinden akan nur damlaları nasılda delmiş geçmiş yüreğimi;
kör kalbim hissetmemişim.ne acıdır;
o inci tanelerinin dökülüşüne sebep benim.

zaman gelmiş geçmiş...
zaman geldi geçiyor...
her geçen zaman vuslatı imkansız bir gurbet olurken,
zamanın katline sebep benim.

artık bitti; tükenmene sebep benim.
artık bitti.
geldim işte gidiyorum sana
vefana sığındım,sıcağına

dirilişime sebep SENsin

gidişine sebep benim.