Sen Şiiri - Sitare Metin

Cam önünde bir kahve molası
Seni düşünmenin keyfi
İçimi ısıtan...
Yağmur damlalarını saymak
Pencere buğusuna yazmak
O güzel adını...
Uzun kış gecelerinde
Kar tanelerinin beyaz dansı
Gözlerinin ışıltısı
Beni şenlendiren...
Soğuktan üşüyen ellerim
Tıpkı senin sevdiğin gibi
Baharda açan vişnenin rengi
Gözlerimin yeşiline benzettiğin
Büyük ceviz ağacı şimdi karşımda
Kara kışa rağmen biz burdayız
Ben,ceviz,sensizlik..
Sen yoksun

Bir bebeğin gözyaşı
Seni özlemenin acısı
Yüreğimi ağırlaştıran...
Bulutlardan yağmur
Gözlerimden yaş düşerken
Dualarımı uçuruyorum göğe
Dön diye...
Gece saçların kadar siyah yine
Sanki yıldızlar yerine gözlerin saçılmış
Ağaçların dallarına...
Herşeye rağmen onlar da burda
Gece,yıldızlar ve bedeki sen
Sen yoksun...

Bir damlanın toprağa düşüşü
Gözlerini anımsayışım
Beni çoğaltan...
Kış bitti
Mevsim değişmekte
Bahçedeki iğde gelin
Gidenlere rağmen gelenler var
Bahar,iğde ve bekleyiş..
Sen yoksun

Bir trenin geliş düdüğü
Seni beklemek
Beni heyecanlandıran
Bu gar duygularım kadar yoğun
Tren benim kadar sabırsız
Hasrete rağmen bekleyenin var
Yolcular,yüreğim ve içimdeki çocuk...
Sen yoksun! !

Bir mevsim daha değişmeden
Dön artık..
Gel sen,ahh bir gelsen
Ayrılık bu kadar uzun olurmu?