Sen Şiiri - Sadullah Celik

Dosluğumuzun tadını
İçtiğimiz sefa çayında
Unutmuşuz
Bir ucu hasret
Bir ucu kendini bulma adında
Nice iplerden tutmuşuz.

Yolda yürürken sana erişilmez
Çarşı, pazar vız gelir
Bin Davud'u bulursun
Kulakların açık, hemen duyarsın
Sen çok hızlı, yılmaz bir adamsın
Bin defa desem sana,anlamazsın
Bu dağları o kadar da
Hızlı çıkmak gerekmez.

Tanımadığın yok senin
Bu güzel kafilede
Herkes dostun, arkadaşın, dengin
Konuşursun bir çok dilde
'Kulaklarını aç da beni dinle', diye
Geceler boyu yalvaran ihtiyara karşı
Kulaklarını hep tıkadın
Sana kaç defa dedim, anlamadın
Burda kalmak için ne şehit ne de gazi
olmak gerekmez
Ama sen gerçekten çok gazi
Bir adamsın.

Her gün bezelye de yese insan
Sıkıntı vermiyordu
Bir daha gelemem korkusu
Bir de uzaklarda kalan ekmek teknesi
İçine hüzün veriyordu
Gönlüne tasa veren kelimeler
Ara sıra coşkundu
Cümleler ölüyordu ağzında
Bazen susuyordun
Bazen de yorganına dokunana
Hemen kızıyordun.

Hani sözlüklere küskün
Suyla sertleşen adamdın
Taşlananlara karşı sertliğin
Nerde kaldı?
Onlar üç koldan saldırarak
Önünde durdular
Bir nefeste sırtını yere vurdular
Kör kurşunla ölmek sana yaraşmaz
'Kalk düştüğün yerden', desem kızar mısın?
İnsanın sırtı yere değerse
Başka ölümü neylesin
Ama yine de sen, suyla sertleşen
Garip bir adamsın.