Sen Şiiri - İsmet Temur

Bilmiyorum nesin, çözemedim seni
Sen, benim tanıdığım sen değilsin
Sen sende varolan, benim bilmediğim
Göremediğim, karanlıkların Prensesi’sin

Sana kızmak değil istediğim, kendime
Kendime kızıyorum, aptallığıma
Karanlığı aydınlık görüşüme sitemim
Kendime bütün kızgınlığım, hırsım

Sağanakmısın bilmem sırılsıklam ettin
Üşüdüm titredim, rüzgar olup üstüme estin
Deprem olup sarstın, kırmak yetmedi
Durmadın, paramparça etmek istedin

Kah sonbahar olup sararttın, hazal ettin
Kah karakış olup, üzerime yağdın
Senin gözünde ben bir zavallı
Sense ulaşılmaz yüce dağdın

Ne dağlar gördüm, kar kaplamış dört yanını
Bir dal bile bitmemiş, kuş uçmaz üzerinden
Suların yavaş yavaş eritip bitirdiği
Alıp toprağını bilinmezlere götürdüğü
Kara bulutlarda kaybolup görünmeyen