Sen Şiiri - Recep Peker

Ne kadar özledim seni bir bilsen;
Sensiz her dakika işkence bana.
Gelsen bir an önce gözyaşım silsen,
Ve götürsen beni yekpare ana...

Yasak bir sır gibi gizledim seni,
Çünkü sen benimsin yalnızca benim.
Şu yollara mıhlı gözlerle beni,
Bekletme bir ağaç oldu bedenim.

Baktığım her nokta, senden bir nişan,
Sanırım eşyanın tümünde varsın.
Bir divaneyim ki dağları aşan;
Sana yaklaştıkça benden kaçarsın.

Bilmiyorum. Belki gelmemelisin.
Belki de sensizlik bana ilaçtır.
Sen ki şu gönlümün tek emelisin,
Oysa belki ruhum Hakka muhtaçtır.

Sen derin yarama merhem olsan da;
En sonunda derman Allahtan gelir.
Yalnız benim için sevgi dolsanda,
O olmasa sana bunu kim verir?

Evet anlıyorum vasıtasın sen,
Gerçek sevgilinin yolunda köprü...
Ne olur gönlümü isteme benden
Veren sen değilsin bana bu ömrü.

Yetişir artık bu nefsten çekiğim.
Artık gözyaşlarım gelsin diyorum.
Hak ve Sen! Arada gidip geldiğim,
Bu dünya dolu kalp, ölsün diyorum.