Sen Şiiri - Deniz Taşdelen

Hızın acı, hızın ses, hızın sensiz
Nereye gitsen, neyin ardından gitsen
Bu kadar hızla ne anlarsın
Sonunu getirmenin ne anlamı var
Bir noktada durup bir şeye ağlamadıktan sonra
Sen ne sesi, ne acı
Sen sessizlik
Kalbin benimle atmadığında sen busun
Ben yokum artık
Ama birlikte durduğumuz noktalar yerinde
Elinde bir karanfil, birde karanfil kokulu sakızın
Her noktadan bir fenerle koşmak isterdin geçmişe
Hızın seni senden aldı
Şimdi dünsem diyorsun ama nereye, neyle
O kapıdan her çıktığında
Sana dediğimi bana sende söyleseydin
Hızını eline alabilseydin
Yada daha güzeli kalbini hızından çıkarsaydın
Ayrı ayrı dünyalar kursaydın
Ben hep o camın önündeki koltukta olmasaydım
Sen beni hep orada yakalamasaydın
Yada ben seni hep orada beklemeseydim
Kapılarda, maviye boyalı kapılarda oturup
O kadınlarla seni konuşmasaydım
Paylaşmasaydım sözlerini
Kıskandırmasaydım o büyümemiş kalpleri
Nereye, neye gidilir daha mı çabuk öğrenirdin
Yada sen her kapıdan girişinde o sakızı bana uzatsaydın
Aslında o da değil, belki sadece bir karanfilin sesini kulağıma fısıldasaydın
Geçmişini anımsayıp beni o güzel günlerin içinde ansaydın
Sen miydin
Beni bensiz yaşamaya hazır olan
Yoksa ben miydim
Sensiz bir hayata tahammül edemeyen