Sen Şiiri - Ahmet Murat Yücel

SEN
Sen, hüzün meclisinde mey dağıtan sâkîsin
Doldur peymânemi, yüreğimden sızı dinsin.

Sen, garip bülbülün gözyaşı döktüğü gülsün
Bırak, bir kez sana dokunsun da öyle ölsün.

Sen, umutsuzluğa vurulan bir kelepçesin
Sıkı tut ellerinde umutlar tükenmesin.

Sen, peşin sıra çöllere düşülen Leyla’sın
Uzaklaşma ne olur, Mecnûnlar ağlamasın.

Sen, çocukların kalbine yazılmış sevgisin.
Dokunmasın kirli eller,çocuklar ölmesin.

Sen,uğrunda türküler yakılan bir güzelsin
İzin ver de bütün dudaklar seni söylesin.

Sen,karlar altında filizlenen kardelensin
Rüzgara sal kokunu,bütün kirler tükensin.

Sen, bembeyaz sayfaya yazılmış bir türküsün
Sen, uğrunda ölünecek en güzel ülküsün…
(1998)