Sensizliğin limanı Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Sensizliğin limanından demir almış
Küflenmiş, pas tutmuş hayaller, yarınlar
Ağrıyan kalbime dökülüyor yaşlar
Dudağımı ıslatan hüzün yüklü Şarkılar
Kelimeler soğuk
Rüyalar buz tutmuş
Elimde umutsuz şiirler dolaşıyor
Yorgun yenilmiş anılar düşüyor
Durup dururken dalıp gidiyorum
Ne uzaklara
N de yakınlara
Bulanık kirlenmiş sevdamla
Ağlamak
Haykırmak
Bazen de küfürler etmek
Hüzünlerimi kucaklayıp
Ötelere kaçmak
Avuçlarıma sakladığım
Sığındığım
Yaşanmışlıkların izlerinin
Kanamasıyla
Bir sabah erken saatte
Kalkıp
Sensizliğinin kopmuş ipiyle
Gün doğumuna demek
Merhaba
Alçıya alınmış hasretinle
Yalnızlığı, ayrılığı doğuran saatlere güne
Sıcak bir çayı yudumla bitirmek
Sevi yorumları gün batımını batırmak
Yıldızların kaymasıyla dilekler tutmak
Sensizliğin idam sehpası olsa onu bile
Dilemek
Sensizliğinin acısıyla ölmek
Ya da yaşamak dercesine sürünmek
Uçurum kenarına gitmek
Bir nefes dâhil seni dilemek
Hiç öpmemişçesine
Sevişmemişçesine
Bir hırıltısı son nefeste
Öpmek ve de
Sevişmek sonra elvedaları demeden
Son noktayı koymak
Nokta