aşk unutulmuş bir şemsiyedir bende
yaprak yaprak dökülünce yağmur
açılır kumral bir gül avucumda
yalnız mutluluğumun maskesi düşer
gölgeme siner umutsuzluk
siler gölgemi su
şehrin sokaklarında sen tek başına
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta