Çocukluk Şiiri - Kadir Ünlü

Kaybetmeseydi en kıymetli hazinesi
“Çocukluğunu” insanlığın
Akmazdı kanları su gibi çıkmazdı canları
Kurban olmazlardı böğüre böğüre
Akmazdı kanları su gibi danaların
Cennet’i uğruna “insanlaşamamış” insanların
Bulanmazdı kızıl kana
Sırtımıza hırka
Çobana aba olacak koyunların yünleri
Verseydik güzelim Dünya’yı çocuklara
Ve düşseydik
Canımız Doğanın ve hayvanların yakasından
Çıkmazdı yağmur duasına cami cemaatı
Mutluluktan ıslanırdık
Sicim gibi yağardı yağmurlar
Kadınların katledildiği
Uçurtma uçurmak dururken
Çocukların çöp topladığı sokaklarda üstümüze
Yürürdük sarmaş dolaş,ıslak zülüfleri yüzüne ağmış sevgiliyle
Süpürmezdi ürününlerimizi tarlada seller
Şemsiye açsaydık titreyerek
Soba sıcağı arayan,aç sokak kedilerene
El ele mutlu yaşardık gökkuşağı altında
Bakmadan,biri birimizin
Irkına,rengine,dinine, diline...