ellerinin
rüzgâra karşı
uçmasın diye
sımsıkı tuttuğu
şemsiye
olmak isterdim
yalnızca
yağmur yağdığında
sana açılan…
Kayıt Tarihi : 11.4.2008 10:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
...saat sabahın yedisi az sonra sekiz olmak üzere gibi...Tren Filyos garından altı buçukta kalkmış ve burnunun dikine doğru gidiyor, son durak Zonguldak. İnsafsız bir yağmur var şehirde mazgalların üzerinden madencilerin yıkanan yüzlerinden akan siyah sular var hepside denize karışmak için yarışıyor.Ve birdenbire görüyorum o masal güzelini ve koşuyorum ardından, ansızın şemsiyesini elinden rüzgâr çalıyor... ve sonrası masal bitiyor ve geriye kocaman,uykulu kalabalıklar...ellerimde dermansız bir şemsiye hepsi bu.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!