Şemsiye Şiiri - Kardelen Yetiş

O gündü evet
O yağmurlu gündü
Telefondaki sesin
Birkaç dakika sonra,
Gözlerimde gerçeğe dönüştü.
Aklım iknalara çabalar beni,
‘Gün sıradan,saatler akışında…’
Oysa yürek öylesine telaşlı
Sahte bir soğukkanlılığa gizlenmiş yalnızca.
O yağmurlu gündü.
Hiç bitmesin dediğim bir yol önümüzde,
Bir şemsiye,bir sevda.
Ve yakın durmalıydık
O şemsiyenin altında.
Unutur gibi yapmak rollerin en ağırıydı
O kahveyi yudumlarken.
Seninle ve aşkla aynı gün tanıştım
Kolay mıydı yakınımdayken uzağında olmak
Yaşamdan dem vururken.
Yüreğimi dinledim yağmurun eşliğinde
Ve o an anladım.
Hayallerim şavkısın diye,
Mumlar yakılacaktı gecenin ortasına
Bir kahve bu denli anlamlı
Bir şemsiye bu kadar anı yüklenebiliyorsa
Sana yazılacaktı şiirler bundan sonra.

Kardelen