ASILI GÖLGELERİMİZ
Eminönü’nden Üsküdar’a süzülen bir gemi
Kar taneli özlemleri alıp alıp giderdi.
Sararmış sonbahar yaprağı olurdu içimiz.
İskelede asılı kalırdı gölgelerimiz.
Göz bebeklerimiz için ilk değildi ayrılık.
Nazenin sevgilimin yumuşacık elleri
Kul hatamı silip kapattı
Ben ona dedim ki,gençliğimin hevesi
Ömrüm haşin ömrüne çattı.
Rüzgardan gülüşüyle büyüyen çiçekleri
Sinesinden koparıp kader yazıma attı.
Küresel iklimler kükrer
Bahar esintileri
Dirayet bileklerini büker.
Savaş söylentileri
Irak’a siner.
Petrol çıkarları
Yaşım oldu yirmi dört
Ne hakikat ne flört...
Ha bugün ha yarın
Bilinmedi kararın.
Hayallerim ertelenmekten
Fikirlerim tükenmekten
Haydi nazlım yağmurun yağmasına aldırma.
İnsanlığı yormadan nazikçe yürü bana.
Hayatın başına sonuna bakmadan,
Ne oluyor ne olacak diye sormadan,
Çalan çanlardan,İlâhilerden papazlardan
Mutsuz olmayarak; ezanın ferahlığıyla,
İnsanlar gibi
Şehirlerin de düşleri vardır.
Hele İstanbul’unki en güzelidir.
İstanbul’un düşleri düşünmekte
Ve konuşmaktadır.
Ezanlarla başlayan
Gökte açılan perde
Yerde süzülen keder
Garipten istense de
Dua her şeye değer...
Ümraniye
........2001
Acı toprak döküldü
Oluk oluk kan niyetine
Örselendi semiz otlu göbeğinde
Aslan kafesli tırmanışlar..
Ya gel hayatına ya git hayatımdan
Köz olur ellere takılan eldivenler
Halk ağzı bıçak sırtında
Sürüler halinde ölüme koşar
Hastalık, tabi afet ve salgın
Hijyeni sağlar ölümler
Yarı çıplak gömülür
Dalın eğildiği göle uçan kuşlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!