Şemsi Belli Şiirleri - Şair Şemsi Belli

Bir adam vardı
Taş yağmuruna tutmuşlardı dört koldan
Başı,bağrı açıktı
Bir tabanca verdim savunsun diye
İlk kurşunu
Bana sıktı

Gul, gurban olduğum Hökümet Baba!
Baa bir alfabe veremez miydin?

Gara dağlar gar altında galanda
Ben gülmezem
Dil bilmezem

Unuttum
Seni sevdiğim zamanlarda
Sevda gönlümde hevenk hevenkti
Güzel bir kadındın amma
Gözlerin ne renkti?
Unuttum....

Hepinizden dâvâcıyım insanlar!
Menekşe dallarında kalmış umutlarınız.
Gözleriniz arzuların cennetinde.
Hâlâ yabanî güller açar çalılıklarda
Hâlâ paslı düşüncelerinizde bahar
Hepinizden dâvâcıyım insanlar!

Saçların yine öyle güzel mi çocuk?
Ruhun aynalar kadar temiz.
Bir acı yel esti yapraklar boyunca
Kahramanlarını kaybetti hikâyemiz.

Sesin yine öyle tatlı mı çocuk?

Bu şehir bıraktığın gibi Hasan.
Martılar
Yine öyle ürkek,
İnsanlar cesur,
Deniz bâzan yeşil, bâzan kurşunî

Bir yaz gecesiydi, bizim sokakta
Güzel bir ayışığı vardı...
Dört oğlan, yedi kız
Onbir kişiydi...

Saklanbaç oynadınızmı sizde çocukken?

Sana alafranga şiirler değil
Sana türküler yazmalıyım
Mendil mendil
Nakış nakış deyişler söylemeliydim sana
Dağların doruğunda
Nevruzdan Karçiçeğinden söz açmalıydım

Bir güzel kız çocuğu var uzakta
Siyah gözlerinde nem
İsmi benim defterlerimde sık sık geçer
Ama size söyleyemem.

Bazen düşünürüm de geçen günleri.

- Para! ... dedim.
Kınından sıyrıldı paslanmış hançer
İpek oldu.

- Para! ... dedim.
Yelesini yoldu bütün aslanlar