Sonsuz aşkla Şiiri - Selva Durmazemir

Ben bir bülbül olayım
Öteyim içli içli
Güle meftun güle sevdalı
Aşkından ciğeri yaralı
Boynu bükük
Umudun kollarına sarılı
Sevdâsı yüreğinde saklı
Vuslat heyecanıyla yaşama takılı..

Ben çölde bir kum tanesi olayım
Gözleyeyim yolları
Güneşin canımı yakışı
Bir kum fırtınasının yüreğimi savurması
Yıldırmasın beni
Tadayım ben de gerçek aşkı
Bir kervanın uzaktan görünmesiyle yaşayayım
O kudsîlerden kudsî heyecanı

Ben gökyüzünde bir dolunay olayım
Bölüneyim aşkın bir işaretiyle
Şems'imi unutayım gerçek şems'i buldum diye
Nûra boyanayım onun ihtişamıyla
Secdeye varsın başım güneş ve yıldızlarla
Pervane olup döneyim
Vecd ile tükeneyim aşkın deminde
Hâlden hale gireyim yanayım her merhalede

Ben bir hurma kütüğü olayım
Ağlayayım gurbetin şeminde
Âlemler ağlasın benimle
Sonra..
O mübarek eller okşasın başımı
Sonsuzluğa uğurlasın duasıyla
Ruhum kansın ebediyetin tadına
Aşk ve sonsuzluk çağlasın içimde
Bulayım kendimi hamd'ın kutlu otağında

Ben bir cemel olayım
Yaklaşayım Efendim (sav) in yanına
Ağlayayım gözden kan boşaltırcasına
Şikâyet edeyim sahibim olduğunu düşünen dünyayı
Ümmete olan eziyetini
Mazlumları ezişini
Anlatayım dertli dertli
Sığınayım sonra şefkatin yurduna

Ben bir su olayım
Coşkun coşkun çağlayayım
Akayım, akayım..
Bendime sığmayayım
Engin deryalara yol alayım
Varayım âlemleri kuşatan derin ummana
Ve..
Orada sonsuz aşkla buluşayım..