Şems-i Tebrizi Şiiri - Serdar Sengir

Silkinip üstümden attım dağları
Ey Şems! Ufkumuzda irem bağları

İns’in alamet-i farikasısın
Yürek dağımızın şahikasısın

Ey efendimiz, ey çeşm-i giryanım
Bir yanım hüzünlü, ağlar bir yanım

Sen getirince ahbar-ı sadıka
Açıldı gönül, kilitli sanduka

Niyetim odur ki, afv-u gufrandır
Niyet halis değilse bir buhrandır

Cemre düşende zeberced bağrına
Hesaplar yapılır ebced bağrına

Ol beşer ki, evvelinde üryandır
İstimdat etmezse bir ruh, püryandır

Her dem odur sende, Fikret-i Beyza
Bilmedi kıymetin millet-i Beyza

Kalmadı elimde bir eski mızrab
Sardın beni mine’l –bab ile’l mihrab

Sensizlik bana bir derin baindir
Kim lütfunu tard ederse haindir

Bed-tahrirdir sana yazılan her şi’r
Korkaktım, senden sonra oldum bir şir

Ruhaniyetin celb-i menfaattir
Membaın ise bize şefaattir

Senden gayrisine olmaz minnetim
Sensin benim aczim, sensin cinnetim

Tuttuğum can, hilkatte ar senindir
Dar senin, yar senin, Serdar senindir