Defalarca yenildi bu çingene.
Adımını yere yalın ayak attı hep.
Her cam batışı, saç teline kadar dokunurdu,
Acıdan titremedi yine de.
İki bileğini birleştirdiği çok olmuştu.
Bir içli adam geçecek bu dünyadan.
Birçok insan tanımayacak onu.
O, küçük izler peşinde geçirecek ömrünü.
Bırakacak kendinden azar azar.
Şairdir o, yazar.
Aktördür o, oynar.
Yoğunlar, uçuşuyorlar içimde
Karşıt duygular.
Aslında iyi pek çoğu,
Güzel hissettiriyorlar.
Yakalama telaşı yok mu,
Bunca kayıptan sonra…
Kendini kaybetmişsin
Ama bulmak istemiyorsun.
Çünkü bulursan,
Buralarda kalamazsın.
Bildiğin başka yaşayış yok,
Baş edemezsin.
Eski bir aşk hikâyesi.
Kalbimden damlayan kan
Umurunda olmadığım aşikâr
Acı…
Yüzümdeki çizgiler
Ağlama deme bana,
Seni kaybettim, ağlarım.
Düzelir deme bana,
Düşlerim kirlendi bir kere.
Vermeyen sen miydin,
Alamayan ben mi?
Buymuş yağmurun nehre damlaması,
Bu kadarmış nehrin titremesi.
Yıldırım çarpar gibi bir nesneye,
Yok öyle hayatı etkilemesi.
Gittikçe azalıyor sevişmeler,
Bir alışkanlık doğuruyor.
Seni kaybetmişim canım
Farkında değiliz.
Bir kimliğin kalmamış
Cebindekinden başka.
Her pula satmışsın kendini.
Herkesi de oynatmışsın
Buralarda şair göremezsiniz.
Onların, anlatmaya doyamadıkları anıları vardır,
Ve çok önemli, yazılmaya değer buldukları hikâyeleri.
Şiirleri sevmez onlar.
Tek önem verdikleridir, kendileri.
Şairler ise boş işler peşindedir.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!