Bir zamanlar bir adam sevdim
Yalanların içinde tek gerçek
Ağırlığında ezildim bilmeyerek
Hep taze kalacaktı bu sevgi hiç eskimeyecek.
Yanıldım``
Dertli yüreğim kırık dökük şimdi,
Gece karanlığa bırakmışken
Yıldızlar aydınlatır gökyüzünü
Uyku girmeyen gözlerimse
Bir aydınlık bekler doğacak olan güneşten
Yüreğine düşsün ister
Isıtan bu sıcaklık
Küçük bir kızdım o zamanlar
Bir adam vardı hayatımda karayağız.
Baba diyordum ama benim kahramanımdı o eşsiz
Yüreğinde saklardı, sevgisini görmek imkansız
Çatınca kaşlarını gözükmezdim gözüne,
Kızsada benim kahramanımdı o eşsiz
İşin gücün naz, hep çalışmak
Artık yetti, bu huyunu bozasın.
İki mektup az geliyor bir aya,
İsterim ki daha fazla yazasın.
Olanı terketsek derken zamana,
Sabrı da, susmayı da,öğretemedin bana
Bilen var mı
Mutluluğun gerçek anlamını
Yoksa hayat POLYANNACILIK mı
Aşk tutku sevda
Gönül bahçemde esen sam mı
Susuz kalmaya da razıyım
Sevmeyi blseydi katılaşmış gönüller,
Vicdanı hissetseydi taş yürekler
Ne işi vardı?
Umut dolu gözlerde yaşların
Yapmayı bilseydi yıkan eller,
Acıyı hissetseydi katledenler,
Sendeki bu sihir ne ki acaba
İlk önce insanı mest ediyorsun,
Sonra fırsat bulup mest ettiğinin,
Canını almaya kalkıyorsun.
Böylemidir senin aşkla tanışman,
Sevmeyen bir pişman seven bin pişman,
Çocuk; Sevgi tohumu,
Ekmesini bilene.
Bir meyve fidanıdır,
Dikmesini bilene.
Bahtları olsun açık,
Olmasın benzi uçuk.
Yağmurlar suladı gönül bahçemi
Al dedi; Bir damla, iki damla
Buket yap sun sevdiklerine
Güneş doğdu boz bulanık sabahlara
Susturdu cırcır böceklerini
Al dedi; Kucak dolusuyıkanmamış saf aydınlığımı
Gözlerinin içi güler
O benim oğlum
Sevgisinden hırçınlık yapar
Kızınca da ağlamaya başlar
İşte o benim oğlum
Uyuduğunda masumiyet simgesi olur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!