Kayıp zaman
Ölümcül anılarımın o korunaklı şapeli
İri umutlarla beslenen yüce çıplaklık
Kurak gizemiyle kazıyor gözlerimi öfken
Kokundan usanmış pusu gibi ansızın
Belleğimde içedönmüş kent
Tarihimin celladı duvarların
Yokluğunda ne ateşleri hasretimle yaktım da
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun
Devamını Oku
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun
ya bir çığlıksa yaşam uzun uzadıya bitmeyen ,sen içimde yenilmeyen dost,şairin gözleri bu kadar büyük mü ki kendini parçalar hüzün dehlizlerinde, çarpa çarpa ruhuna cenneti bulur bedenin...TURNA vE SULAR
Bazen, sevmek öfkeyle başlar. Bir insanı sevmek de, hayatı sevmek de... insana öfkeni kustuğunda vereceği yanıtla öfkenin yersiz olduğunu anlarsın, ama hayata öfkeni kustuğunda...
Keşke yapmasaydın be deli çocuk.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta